استئوپروز تجربی در مرغان تخم‌گذار: ارزیابی کمی با تکنیک رادیوگرافی

نوع مقاله : مقاله کامل

نویسندگان

چکیده

هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات استخوانی ایجاد شده در استئوپروز تجربی مرغان تخم‌گذار نژاد لگهورن با استفاده از اندازه‌گیری دانسیته رادیوگرافی و نسبت کورتکس به قطر استخوان‌های تیبیوتارس و بازو بود. به این منظور، اقدام به پرورش و نگهداری سه گروه بیست و چهارتایی از مرغان تخم‌گذارگردید. از سن 17 هفتگی اقدام به استفاده از سه نوع جیره متفاوت از نظر میزان کلسیم، در هر کدام از گروه‌ها شد. جیره غذایی گروه‌های کنترل، حد واسط و بدون کلسیم افزوده، به ترتیب حاوی 55/3، 075/2 و 6/0 درصد کلسیم بودند. در سنین 20، 28 و 36 هفتگی، از استخوان‌های بازو و تیبیوتارس هشت قطعه از مرغان هر گروه، رادیوگراف تهیه شد و با استفاده از نرم افزار Image J دانسیته استخوان و نسبت C/D، اندازه‌گیری شد. در مرحله بعد، مرغان مذکور ذبح شده و درصد خاکستر و کلسیم در استخوان‌های مذکور مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی دانسیته رادیوگرافی استخوان‌های تیبیوتارس و بازو، اختلاف معنی‌داری را در مراحل اول و دوم نشان نداد. در حالیکه در مرحله سوم، دانسیته استخوان تیبیوتارس، به طور معنی‌داری در گروه کنترل، بیشتر از گروه‌های حد واسط (P=0.02) و بدون کلسیم بود (P=0.007). در مورد استخوان بازو نیز دانسیته استخوان، در گروه کنترل، بیشتر از گروه حد واسط (P=0.04) و بدون کلسیم (P=0.0004) بود. نسبت C/D در استخوان تیبیوتارس، در هر سه مرحله بررسی در گروه کنترل به طور معنی‌داری بیشتر از دو گروه دیگر بود. بررسی اندازه‌گیری‌های مربوط به استخوان بازو، نشان دهنده وجود اختلاف معنی‌داری در بین داده‌های مربوط به سه گروه در مرحله اول بررسی نبود در حالی که در مراحل دوم و سوم بررسی، این شاخص در گروه کنترل اختلاف معنی‌داری را با دو گروه دیگر نشان می‌داد (P≤0.05). در مجموع، این بررسی نشان داد که اندازه‌گیری دانسیته استخوان، تنها در مراحل نهایی استئوپروز می‌تواند معیار مناسبی در تشخیص این عارضه باشد. در حالی که نسبت C/D، پارامتر مناسبی بوده و به خوبی و از همان مراحل ابتدایی، می‌تواند بیانگر حضور بیماری استئوپروز بوده و در تشخیص آن کارآمد باشد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار