تکنیک تزریق داخل استخوانی به عنوان یک روش جایگزین برای تجویز داخل وریدی مایعات و برخی داروها مورد استفاده قرار می‌گیرد. مشکلات و پیامدهای تزریق داخل استخوانی به ندرت روی می‌دهند. متعاقب استفاده طولانی مدت از این روش بروز شکستگی استخوان و استئومیلیت گزارش شده است. هدف از این مطالعه مقایسه میزان کارایی تزریق داروی بیهوشی به دو طریق داخل وریدی استاندارد و روش تزریق داخل استخوانی در القای بیهوشی می‌باشد. ده قطعه خرگوش به یکی از دو شیوه تجویز داخل وریدی تیوپنتال mg/kg 20 از طریق ورید مارجینال گوش، یا تیوپنتال mg/kg 20 به صورت داخل استخوانی در ناحیه پروکسیمال استخوان درشت نی بیهوش شدند. در هر خرگوش تعداد تنفس و ضربان قلب، رفلکس‌های پلکی، قرنیه، نیشگون و عقب کشیدن اندام حرکتی قبل از تزریق داروی بیهوشی و به فاصله هر دو دقیقه بعد از القای بیهوشی به مدت 34 دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفتند. پارامترهای بالینی و رفلکس‌های مورد مطالعه در طی بیهوشی عمومی در هر دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری را نشان ندادند. هیچ عارضه موضعی یا واکنش ناخواسته‌ای در خرگوش‌های بیهوش شده به شیوه داخل استخوانی مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق داخل استخوانی تیوپنتال یک روش انتخابی سریع، ساده، بی‌خطر و موثر برای القای بیهوشی عمومی در خرگوش می‌باشد.
)