این آزمایش با هدف افزایش ارزش غذایی و تعیین میزان ناپدید شدن ماده خشک و پروتئین خام، تولید گاز و قابلیت هضم تفاله زیتون همراه با افزودنی‌های گوناگون انجام شد. تیمارها شامل ١- تفاله زیتون بدون افزودنی، ٢- تفاله زیتون با ٨% ملاس و ٤/٠% اسید فرمیک و ٣- تفاله زیتون با ٥/٠% اوره و ٤/٠% اسید فرمیک و ٨% ملاس بود. پس از افزودن مواد به تفاله زیتون براساس ماده خشک، نمونه‌ها به مدت ٦٠ روز در کیسه‌های پلاستیکی سیلو شدند. افزودن ملاس و اوره و اسید فرمیک (تیمار ٣) باعث افزایش ماده خشک، پروتئین خام، pH و غلظت آمونیاک شد (P<0.05). کاهش در میزان دیواره سلولی و لیگنین در تیمارها به خصوص تیمار ٣ مشاهده شد. افزودنی‌ها سبب افزایش ارزش غذایی و نگهداری مناسب تفاله زیتون شدند. توان تجزیه‌پذیری بالقوه (a+b) و تجزیه‌پذیری موثر (ED) ماده خشک و پروتئین خام در تیمار ٣ بالاتر از (P<0.05) بقیه بود. کل گاز تولیدی برای تیمارهای ٢ و ٣ بالاتر از تیمار یک بود (P<0.05) که نتیجتاً منجر به افزایش ارزش بالاتر قابلیت هضم ماده آلی به روش آزمایشگاهی (IVOMD) (P<0.05) و انرژی قابل سوخت و ساز در تیمارهای ٢ و ٣ شد (P>0.05). فقط قابلیت هضم پروتئین خام تحت تاثیر تیمار قرار گرفت و تیمار ٣ بالاتر از بقیه بود (P<0.05). قابلیت هضم ماده آلی و ماده خشک (بروش تیلی و تری) در تیمارهای ٢ و ٣ بالاتر از تیمار کنترل بود. نتایج نشان داد که سیلو کردن تفاله زیتون با مخلوط ٨% ملاس، ٤/٠% اسیدفرمیک و ٥/٠% اوره (بر اساس ماده خشک) می‌تواند ارزش این ماده غذایی غیر متعارف را برای نشخوارکنندگان افزایش دهد.
)