اثر هیپرناترمی بر بیهوشی ناشی از کتامین در رت‌های نر

هیپرناترمی یکی از شایع‌ترین اختلالات الکترولیتی است، حتی بیهوشی نیز تحت تاثیر این اختلال الکترولیتی قرار می‌گیرد. در این تحقیق، ارتباط بین هیپرناترمی‌ و پاسخ‌ به‌ داروی‌ بیهوشی کتامین با دوزاژ  125 mg/kgدر رت مورد بررسی قرار گرفت. سه گروه 20 تایی از رت‌های ویستار نر بالغ برای انجام آزمایش انتخاب گردیدند. گروه کنترل از آب شرب استفاده نمود و گروه‌های تست به مدت دو هفته از محلول کلرور سدیم 1 و 2% به عنوان منبع آب شرب استفاده نمودند. دوره زمانی بین تزریق کتامین و مهار رفلکس سرپا ایستادن و مهار پاسخ به تحریکات دردناک، زمان لازم برای پیدایش مجدد پاسخ به تحریکات دردناک و بهبودی کامل از بیهوشی ثبت شد و میزان تلفات رت‌ها نیز ثبت گردید. زمان لازم برای مهار رفلکس سرپا ایستادن و مهار پاسخ به تحریکات دردناک در گروه تست 2 از گروه تست 1 و گروه کنترل به طور معنی‌داری کوتاهتر بود، زمان لازم برای پیدایش مجدد پاسخ به تحریکات دردناک و بهبودی کامل از بیهوشی در گروه تست 2 از گروه تست 1 و گروه کنترل به طور معنی داری طولانی‌تر بود. میزان مرگ و میر در حین بیهوشی در رت‌های گروه تست 1 برابر 20% و در رت‌های گروه تست 2 برابر60% بود و در حین بیهوشی هیچ مشکل جدی در گروه کنترل مشاهده نگردید. هیپرناترمی سرعت گذر از مراحل بیهوشی را افزایش می‌دهد. طول دوره اثر کتامین افزایش یافته و بهبودی از بیهوشی با تاخیر معنی‌داری همراه است و اختلالات تنفسی چشمگیر و مرگ و میر حیوانات در حین بیهوشی نیز در رت‌های هیپرناترمیک بروز نمود.