نوع مقاله : مقاله کامل
نویسندگان
چکیده
مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تاثیر افزودن رتینوئیک اسید به کشت همزمان سلول‌های کومولوسی و یا فیبروبلاستی، بر میزان تکوین جنین‌های موش در مراحل مقدماتی رشد انجام شد. جنین‌های تک سلولی پس از سوپراوولاسیون موش‌های نژاد NMRI به دست آمدند. سلول‌های فیبروبلاستی از جنین‌های موش و سلول‌های کومولوسی از توده کومولوس-اووسیت گرفته شدند. برای ایجاد یک لایه از سلول‌های فوق تعداد 105 × 1 سلول در میلی‌لیتر در داخل قطرات 100 میکرولیتری کشت داده شدند. جنین‌های جمع‌آوری شده به طور تصادفی به 6 گروه مختلف آزمایشی تقسیم شدند به طوری که به نیمی از این 6 گروه به میزان 28/0 میکروگرم در هر میلی‌لیتر، رتینوئیک اسید اضافه شد. گروه‌های آزمایشی فوق شامل 1: محیط کشت سلول (کنترل 1)، 2: محیط کشت سلول + رتینوئیک اسید (آزمایش 1)، 3: کشت همزمان با سلول‌های کومولوسی (کنترل 2)، 4: کشت همزمان با سلول‌های کومولوسی + رتینوئیک اسید (آزمایش 2)، 5: کشت همزمان با سلول‌های فیبروبلاستی (کنترل 3) و 6: کشت همزمان با سلول‌های فیبروبلاستی + رتینوئیک اسید (آزمایش 3) بودند. محیط کشت سلول شامل αMEM + 10% FBS + 100 میکروگرم در هر میلی‌لیتر پنی سیلین + 100 میکروگرم در هر میلی‌لیتر استرپتومایسین بود. نسبت جنین‌هایی که بلوک دو سلولی را رد کردند در گروه کنترل 3 در مقایسه با سایر گروه‌ها به طور معنی‌دار بالاتر بود (P
کلیدواژه‌ها
)