فارماکوکینتیک و رفتار بقایای تایلوزین در شیر میش‌‌های شیرده نژاد نژدی

 هدف از این مطالعه ارزیابی کینتیک و روند کاهش بقایای تایلوزین در شیر و پلاسمای میش‌‌های شیرده نژاد نژدی به دنبال یک تزریق داخل عضلانی با دوز mg/kg 10 بود. نمونه‌های شیر و خون میش‌ها قبل از درمان و در فواصل مختلفی پس از درمان جمع‌آوری شد. غلظت تایلوزین به وسیله محیط کشت میکروبیولوژیکی و با استفاده از باسیلوس سابتیلیس ATCC 6633 به عنوان ارگانیسم آزمون اندازه‌گیری گردید. پارامترهای فارماکوکینتیکی با استفاده از روش‌های least square و statistical moments بررسی گردید. سطوح پلاسمایی تایلوزین در برابر زمان به طور کافی با مدل باز تک محفظه‌ای قابل تفسیر بود. میانگین مقادیر به دست آمده دال بر سطح زیر منحنی غلظت پلاسمایی-زمان نسبتا کوچک (g.h/mlμ 0/3) با حداکثر غلظت پلاسمایی g/mlμ 63/0 در زمان حداکثر 33/1 ساعت می‌بود. نیمه عمر حذف و میانگین زمان ماندگاری پلاسمایی به ترتیب 3/2 و 9/3 ساعت بود. الگوی متفاوتی برای شیر به دست آمد که در آن سطوح بقایای قابل اندازه‌گیری دارو در همه حیوانات بالای 72 ساعت بعد از درمان بود. میانگین سطح زیر منحنی و نیمه عمر دفع در شیر به ترتیب g.h/mlμ 1/88 و h 3/3 بود. در مقیاس آزمایشگاه میانگین اتصال تایلوزین به پروتئین‌های پلاسما و شیر به ترتیب 3/19 و 2/30 درصد بود. مدت زمان منع مصرف شیر حاوی تایلوزین در میش‌های شیرده نژاد نژدی حداقل باید 72 ساعت باشد تا از ایجاد خطر در مصرف کنندگان جلوگیری شود.