نوع مقاله : مقاله کامل
نویسندگان
چکیده
مطالعه تجربی حاضر به منظور بررسی تاثیر تجویز روی در بهبود پاسخ بیضه‌های موش در برابر حرارت موضعی کوتاه مدت طراحی شده است. پس از بیهوشی 54 موش نژاد Balb/C، اسکروتوم 36 سر از آن‌ها در حمام آب °C43 به مدت 15 دقیقه قرار داده شدند. به نیمی از موش‌های حرارت دیده (18 سر) سالین نرمال و به 18 سر دیگر روی با دوز 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (به صورت داخل صفاقی) تزریق شد. این تزریقات یک روز در میان و تا 60 روز ادامه داشت. گروه شاهد (18 سر) مشابه با گروه سالین تزریق شده، درمان شدند ولی دمای حمام آب °C23 بود. 6 موش از هر سه گروه در روزهای 15، 30 و 60 پس از حرارت دیدن کشته شدند و بیضه‌های آن‌ها بلافاصله خارج گردید. دو پارامتر شامل قطر لوله‌های سمینی فر و درصد اسپرماتوژنز در این بیضه‌ها مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. کاهش معنی‌دار در متوسط قطر لوله‌های سمینی فر و درصد اسپرماتوژنز در گروه سالین تزریق شده در مقایسه با گروه شاهد تا روز 30 پس از حرارت دیدن وجود داشت (55/2 ± 5/172 در برابر 53/1 ± 2/208 و 77/0 ± 18 در برابر 33/0 ± 33/99، به ترتیب). اما در گروه روی تزریق شده تنها تا روز 15 کاهش اولیه در متوسط قطر لوله‌های سمینی فر (90/1 ± 1/199 در برابر 51/2 ± 206، معنی‌دار نیست) و درصد اسپرماتوژنز (95/0 ± 33/91 در برابر 66/0 ± 67/97 ،P<0.001) مشاهده شد. سپس هر دو فاکتور بهبود پیش رونده‌ای تا انتهای آزمایش داشتند. مشاهدات هیستوپاتولوژیک حاکی از وجود دژنراسیون پیشرونده تا روز 30 بعد از حرارت دادن بود و بعد از این مدت در گروه سالین تزریق شده ساختار طبیعی درحال برگشت بود. در گروه روی تجویز شده تا روز 15 پس از حرارت دادن ساختار طبیعی بافت بازگشت. چنین نتیجه‌گیری شد که، پس از آسیب به بیضه‌ها با حرارت کوتاه مدت، تجویز مدت‌دار روی ممکن است بهبود سریع‌تر روند اسپرماتوژنز را در پی داشته باشد.
کلیدواژه‌ها
)