این مطالعه جهت بررسی اثر بخشی تجویز خوراکی فبندازول (20 میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن) قبل و بعد از عفونت تجربی خرگوش‌های دچار سرکوب ایمنی با انسفالیتوزون کانیکولی انجام شد. تعداد 30 خرگوش به پنج گروه تقسیم شدند: NN (سرکوب ایمنی نشده؛ آلوده نشده)، IN (سرکوب ایمنی شده؛ آلوده نشده)، IPI (سرکوب ایمنی شده؛ آلوده حفاظت شده)، ITI (سرکوب ایمنی شده؛ آلوده درمان شده) و II (سرکوب ایمنی شده؛ آلوده). فبندازول به صورت پروفیلاکتیک به مدت 7 روز متوالی قبل از آلودگی با انسفالیتوزون کانیکولی و به صورت درمان به مدت چهار هفته با شروع در روز 28 پس از چالش (PC) تجویز شد. خرگوش‌های آزمایش با تزریق داخل صفاقی 105 × 2 اسپور انسفالیتوزون کانیکولی آلوده شدند. پارامترهای مورد بررسی وزن بدن، ردیابی اسپور در ادرار، سنجش آنتی بادی سرم، و تغییرات خونی، بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژی بودند. گروه‌های IPI و ITI به طور معنی‌داری BWT نهایی بهتری نسبت به گروه II نشان دادند. اسپورها در ادرار همه خرگوش‌های آلوده از روز 28 PC و تا پایان مطالعه شناسایی شدند. گروه IPI حداقل مقادیر آنتی بادی‌ها (IgG) را در مقایسه با گروه‌های ITI و II نشان داد. در مورد تغییرات هیستوپاتولوژیکی، شدت ضایعات به ویژه در خرگوش‌های II و به میزان کمتری در خرگوش‌های ITI قابل ملاحظه و مشخص بود. بهبود قابل توجهی در خرگوش‌های IPI مشاهده شد. می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که فبندازول تا حدی در حفاظت خرگوش‌ها در برابر عفونت انسفالیتوزونکانیکولی مؤثر بود، در حالی که وقتی به صورت درمانی مورد استفاده قرار گرفت اثرات قابل توجهی نشان نداد.
)