مطالعه حاضر به منظور توصیف موکوس گردن رحم (CM) جمع‌آوری شده هنگام تلقیح گاوهای هلشتاین و تعیین ارتباط الگوی ترشح با آبستنی انجام شد. موکوس از قسمت میانی گردن رحم 64 گاو مبتلا به فحلی خود به خودی (SE) و فحلی القایی (IE) جمع‌آوری شد. مقدار، الگو و قوام موکوس، pH، الگوهای آرایش درختی و تحرک اسپرم مشاهده شدند. سطوح پروژسترون و استرادیول 17β در سرم نیز تعیین شدند. تشخیص آبستنی به وسیله اولتراسونوگرافی ترانس رکتال 60 روز پس از تلقیح انجام گرفت. ترشح موکوس گاوهای مبتلا به SE به طور معنی‌داری با گاوهای مبتلا به IE متفاوت بود، که نشان دهنده درجه تبلور کمتر (SE 2.00; IE 2.75) و سطح پایین‌تر هورمون‌های استروئیدی (P4: SE 0.17 ng/ml and IE 0.33 ng/ml (t 1.99547 α 0.05); E2: SE 30.95 pg/ml and IE 47.76 pg/ml (t 1.99495 α 0.05)) می‌باشد. در گاوهای آبستن (P)، سطح پروژسترون کمتر و استروژن بیشتری نسبت به آنچه در گاوهای غیر آبستن (N) دیده شد (P4: P 0.20 ng/ml and N 0.44 ng/ml (t 1.99602 α 0.05); E2: P 54.77 pg/ml and N 40.75 pg/ml (t 1.99505 α 0.05))، بود. به عنوان نتیجه‌گیری، آبستنی در ارتباط با ترشح شفاف و آبکی (شبیه سفیده تخم مرغ) با درجه 25/2 انشعابات آرایش درختی، وجود برگ‌های سرخس غیر معمول، همراه با تشکیل روزت و سوزن‌ها یا خارهای روی ریل ناشی از سطوح پایین پروژسترون همراه با مقادیر بالای استروژن‌ها بود.
)