انتقال ژن به واسطه اسپرم می‌تواند یک روش ساده و ارزان برای تولید جانوران تراریخته باشد، اما کارایی این روش هنوز پایین است که می‌تواند به علت ورود مقدار ناکافی DNA خارجی به اسپرم باشد. هدف از این مطالعه بررسی روش‌های تشدید کننده جذب DNA خارجی توسط اسپرم گوسفند مانند لیپوفکشن، انجماد سریع و تیمار با تریتون X100 و DMSO در میزان جذب و تحرک اسپرم‌های دارای جذب بود. در آزمایش اول اسپرم گوسفند با کمپلکسی از مقادیر مختلف پلاسمید نشاندار شده با ماده فلورسنت رودآمین و لیپوفکتامین2000 گرمخانه‌گذاری شدند. در آزمایش دوم اسپرم‌ها با تریتون X100 یا دی متیل سولفوکساید منجمد شدند. نتایج نشان داد که میزان ترانسفکشن در گروه لیپوزوم/DNA 100 نانوگرم کمتر از گروه بدون لیپوزوم بود اما در گروه‌های 300 و600 نانوگرم اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. در شدت جذب و تحرک نیز اختلاف معنی‌داری بین گروه‌های مختلف وجود نداشت. همچنین هیچ کدام از اسپرم‌های دارای جذب DNA خارجی، متحرک نبودند. لذا انتقال با واسطه لیپوزم باعث بهبود میزان ترانسفکشن نشد. همه اسپرم‌های تیمار شده با تریتون X100 و منجمد شده پلاسمید نشاندار را به خود جذب کرده بودند اما همه آن‌ها بی حرکت بودند. در اسپرم‌های تیمار شده با دی متیل سولفوکساید با غلظت نهایی 1/0%، میزان جذب نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری (P<0.05) بیشتر بود (40/69% در مقابل 80/57%). میزان تحرک در گروه تیمار و گروه شاهد اختلاف معنی‌داری نداشت. نتیجه آن که استفاده از لیپوفکتامین نتوانست نه میزان ترانسفکشن را بهبود بخشد و نه اسپرم‌های ترانسفکت شده متحرک تولید کند. اگر تیمارهای تخریب کننده غشاء مثل انجماد و تیمار با تریتون X100 به هسته اسپرم صدمه نزنند، این اسپرم‌ها می‌توانند بدون نیاز به انتخاب جهت تزریق داخل سیتوپلاسمی اُاُسیت استفاده شوند.
)