بررسی فعالیت آنزیم تلومراز، خصوصیات تکثیری و تمایزی در سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف

نوع مقاله : مقاله کامل

نویسندگان

چکیده

در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی در زمینه طب ترمیمی رخ داده است. خون بند ناف یک منبع بسیار جوان از سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌باشد که به دور از مشکلات اخلاقی، خطر ایجاد واکنش‌های ایمنی و همچنین سرطانی شدن، مزایای هر دو منبع سلول‌های بنیادی جنینی و بزرگسال را دارا می‌باشد. مشخص شده است که بین توان تکثیر سلولی و افزایش طول تلومرها، ناشی از عملکرد آنزیم تلومراز ارتباط مستقیم وجود دارد. از آنجا که بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق سلول‌های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف از توان تکثیر بالایی برخوردارند و تاکنون گزارشی در رابطه با الگوی فعالیت آنزیم تلومراز، به عنوان یک فاکتور مستعد کننده القا نامیرایی سلولی، در سلول‌های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف طی پاساژهای متعدد در دسترس نمی‌باشد، در این مطالعه میزان فعالیت آنزیم تلومراز در سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از اندازه‌گیری میزان فعالیت آنزیم تلومراز با استفاده از روش TRAP در نمونه‌های حاصل از پاساژهای متعدد سلول‌های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف، نشان دهنده عدم فعالیت آنزیم تلومراز در این سلول‌ها می‌باشد. از آنجا که بین فعال شدن بیان آنزیم تلومراز و خطر ایجاد نئوپلاسما در سلول‌های پیکری فرد بالغ ارتباط مستقیم وجود دارد، می‌توان خون بند ناف را به عنوان یک منبع بسیار مناسب از سلول‌های بنیادی مزانشیمی با سطح ایمنی بالا جهت کاربردهای بالینی در نظر گرفت. بر اساس نتایج بافت‌شناسی، آزمایش RT-PCR و تست‌های بیوشیمیایی سلول‌های بنیادی مزانشیمی خون بند ناف از توان بالایی جهت تمایز به بافت‌های غضروف و استخوان و توان تمایز بسیار اندک به بافت چربی برخوردارند. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف قادر به حفظ توان خود نوزایی خود در طی پاساژهای متعدد می‌باشند. از آنجا که در سلول درمانی همواره بایستی تعداد زیادی از سلول‌های فعال از نظر متابولیک در دسترس باشند، توان تکثیر بالا در طی پاساژهای متعدد به عنوان یک مزیت برای این منبع سلولی محسوب می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار