انجماد و تعیین جنسیت جنین‌ها با فن آوری‌های انتقال جنین تجاری ادغام شده‌اند. به منظور بهبود اثربخشی انجماد جنین‌های بوفالوی تولید شده در شرایط آزمایشگاهی، دو آزمایش انجام گرفت. آزمایش اول اثر زمان در معرض بودن (دو و سه دقیقه) و مرحله تکامل (مورولا و بلاستوسیست‌ها) را بر زنده مانی و تکامل جنین‌های بوفالوی منجمد بررسی نمود. جنین‌های از لحاظ مورفولوژیکی طبیعی و میزان زنده مانی (انبساط مجدد) به طور قابل ملاحظه‌ای (P<0.001) زمانی که مورولاهای منجمد به مدت 2 دقیقه در مقایسه با مدت زمان سه دقیقه در معرض بودند، افزایش یافتند. از سوی دیگر، بلاستوسیت‌های از لحاظ مورفولوژیکی نرمال و میزان زنده مانی به طور معنی‌داری (P<0.001) زمانی که سه دقیقه در مقایسه با دو دقیقه در معرض قرار گرفتند، افزایش یافتند. هر چند، تفاوت معنی‌داری بین دو مرحله تکاملی (مورولا و بلاستوسیست‌ها) از لحاظ درصد جنین‌های به لحاظ مورفولوژیکی نرمال و میزان انبساط مجدد بعد از 24 ساعت کشت وجود نداشت. آزمایش دوم با هدف ارزیابی اثر زنده مانی بعد از انجماد بر نسبت جنسی جنین‌های بوفالو و اینکه آیا جنین‌های نر یا ماده به طور متفاوتی از انجماد در امان می‌مانند، انجام گرفت. تعداد 61 بلاستوسیست به مدت سه دقیقه با شرایط سرما محافظ مشابه با آزمایش اول منجمد شدند. درصدهای بالاتری از نرها از لحاظ جنین‌های زنده نسبت به جنین‌های مرده ثبت گردید؛ هر چند، تفاوت بین جنین‌های مرده و زنده در نسبت جنسی نر معنی‌دار نبود. در نتیجه، زنده مانی بعد از گرم شدن و تکامل مورولاها و بلاستوسیست‌های تولید شده در شرایط آزمایشگاهی تحت تأثیر زمان در معرض قرارگیری بودند ولی تحت تأثیر مرحله تکاملی جنین‌ها قرار نگرفتند. قابلیت زنده مانی اثر معنی‌داری بر روی نسبت جنسی بلاستوسیست‌های منجمد نداشت، اگرچه تعداد نرها در میان جنین‌های زنده در مقایسه با جنین‌های مرده بیشتر بود.
)