36 قطعه خروس بومی اصفهان در سن 40 هفتگی به طور تصادفی درون قفس‌های انفرادی قرار گرفتند و به سه گروه 12 تایی (هر گروه با سه تکرار) تقسیم شدند. گروه شاهد روزانه 100 گرم جیره پایه دریافت کرد و به جیره سایر تیمارها به ترتیب سطوح 20 و 40 گرم در کیلوگرم پودر گیاه مرزه خوزستانی (تیمار دو و سه) به مدت 8 هفته افزوده شد. در پایان هر هفته ویژگی‌های منی مورد بررسی قرار گرفتند. در پایان هفته هشتم خروس‌ها کشتار شدند و غلظت TBARS در بافت بیضه 18 خروس مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت TBARS بافت بیضه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (P>0.05). درصد ناهنجاری اسپرم در تیمارهای آزمایشی کمتر از گروه شاهد بود (P<0.05). درصد جنبایی اسپرم در تیمار سه بالاتر از سایر گروه‌ها و در تیمار دو بالاتر از گروه شاهد بود (P<0.05). غلظت اسپرم تحت تاثیر سطوح جیره‌ای پودر گیاه مرزه خوزستانی قرار نگرفت (P>0.05).
)