برخی از پروتئین‌های فاز حاد، بیومارکرهای استرس اکسیداتیو و فعالیت‌های آنزیم‌های آنتی اکسیدان در میش‌های مبتلا به مسمومیت آبستنی

نوع مقاله : مقاله کوتاه

نویسندگان

چکیده

هدف این مطالعه ارزیابی آنزیم‌های آنتی اکسیدانی، بیومارکرهای استرس اکسیداتیو و سطوح پروتئین‌های فاز حاد برای مسمومیت آبستنی بالینی و تحت بالینی و تعیین تأثیر تشخیص زود هنگام بر موفقیت درمان است. بر اساس نتایج پارامترهای بالینی و بیوشیمیایی، برای 39 رأس میش تعیین شد که 10 رأس میش سالم بودند (گروه کنترل)، 13 رأس میش‌ مسمومیت آبستنی تحت بالینی داشتند (گروه تحت بالینی) و 16 رأس میش مسمومیت آبستنی بالینی داشتند (گروه بالینی). سطح گلوکز و فعالیت GSH-Px، SOD و CAT در گروه بالینی به لحاظ آماری کمتر از سایر گروه‌ها یافت شدند (P<0.05)، همچنان که برای BHBA، کورتیزول، MDA، SAA و Hp بیشتر از سایر گروه‌ها یافت شدند (P<0.05). در گروه تحت بالینی BHBA، SAA و Hp از لحاظ آماری بیشتر از گروه کنترل بودند (P<0.05). به طور قطعی، پارامترهای استرس اکسیداتیو، فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان و پروتئین‌های فاز حاد (AAPs) می‌توانند برای تشخیص مسمومیت آبستی در میش‌های آبستن مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار