بیان پروتئین p53 و مطالعه هیستومورفولوژیکی اپیدرم در حیوانات آزمایشگاهی پس از تجویز کلادریبین

نوع مقاله : مقاله کامل

نویسندگان

چکیده

کلادریبین به عنوان داروی ضد نئوپلاسم و سرکوب کننده ایمنی و ضد التهاب عمل می‌کند. هدف این پژوهش مطالعه اثرات احتمالی این دارو بر اپیدرم می‌باشد. آزمایش بر روی موش صحرایی نژاد ویستار انجام گردید. گروه شاهد غذای استاندارد و آب دریافت کردند. گروه آزمایشی I تحت درمان کلادریبین مطابق با الگوی درمانی مولتیپل اسکلروز انسانی قرار گرفت. 24 ساعت پس از افزودن دوز دارو نمونه‌گیری جهت ارزیابی میکروسکوپی و هیستوشیمیایی انجام شد. دارو در گروه آزمایشی II نیز مطابق با روش مورد استفاده در گروه آزمایشی I تجویز گردید با این تفاوت که نمونه‌گیری 4 هفته بعد از آخرین تجویز دارو انجام شد. پس از اتمام دوره آزمایشی نمونه‌های پوست تمام موش‌ها تحت مطالعه هیستومورفولوژیک و ایمونوهیستوشیمیایی قرار گرفت. آنالیز نمونه‌های بافتی رنگ شده با هماتوکسیلین و ائوزین، تغییرات قابل مشاهده‌ای را در الگوی اپیدرم نشان داد. لایه‌های بافتی در مقایسه با گروه شاهد بسیار نازک‌تر شده بود. تفاوت حضور پروتئین p53 در گروه شاهد با دو گروه آزمایشی از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0.0001). افزودن کلادریبین در گروه‌های آزمایشی سبب تغییر چهره بافتی اپیدرم می‌شود. بر اساس یافته‌های مورفولوژیکی و بیان پروتئین p53 می‌توان نتیجه گرفت که وقفه 4 هفته‌ای در تجویز دارو موجب کمک به بازسازی بافت اپیتلیوم پوست موش صحرایی می‌شود.

کلیدواژه‌ها