نرخ آبستنی در گاوهای سیستانی متعاقب انتقال جنین‌های منجمد شده در فصول تابستان و زمستان

نوع مقاله : مقاله کامل

نویسندگان

چکیده

هدف از مطالعه حاضر بررسی نرخ آبستنی گاوهای سیستانی متعاقب انتقال جنین‌های منجمد شده در فصول تابستان و زمستان بود. در فصول بهار، تابستان و زمستان، گاوهای سیستانی با دستگاه تناسلی سالم تحت درمان سوپراوولاسیون قرار گرفته و جنین‌ها از طریق روش غیر جراحی جمع‌آوری شدند. بلاستوسیست‌ها با درجه عالی انتخاب و در فصل بهار به صورت تازه منتقل و یا در فصول تابستان و زمستان منجمد شدند. جنین‌های استحصالی در فصول زمستان و تابستان پس از غوطه‌وری در گلیسرول، با روش انجماد تدریجی منجمد شدند. به دنبال یخ‌گشایی و رقیق‌سازی تدریجی، جنین‌ها به شکل غیر جراحی منتقل شدند. آبستنی از طریق دستگاه سونوگراف در روز 30 پس از انتقال جنین مشخص گردید. نرخ آبستنی از طریق آزمون مربع کای در برنامه آماری SAS ارزیابی شد. در فصل بهار، گاوهای سیستانی (تعداد 70 راس) با دو تزریق متوالی پروستاگلاندین به فاصله 14 روز همزمان شدند. در روز 7 پس از فحلی ایستا، گیرنده‌ها به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. گیرنده‌های گروه کنترل (تعداد 14 راس) جنین‌های تازه استحصالی در فصل بهار را دریافت داشتند. تعداد 27 و 29 راس از گیرنده‌ها به ترتیب یک جنین منجمد شده در فصل تابستان و زمستان دریافت داشتند. نرخ آبستنی گاوهای سیستانی به دنبال انتقال جنین تازه (3/64%)، بیشتر از جنین‌های منجمد (86/17%، ‍P<0.05) بود. تفاوت معنی‌داری در نرخ آبستنی گیرندهایی که جنین منجمد شده در تابستان (5/18%) و یا زمستان (2/17%) دریافت داشتند مشاهده نشد (P>0.05). به طور خلاصه، کیفیت جنین‌های استحصالی و منجمد شده گاو سیستانی در فصول تابستان و زمستان مشابه بوده و نرخ آبستنی حاصل از انتقال این جنین‌ها تفاوت معنی‌داری را نشان نمی‌دهد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار