اثر تغذیه تکمیلی بر رشد و ویژگی‌‌های لاشه بره‌های دنبه‌دار که با چرای کلور غلات تغذیه شده‌اند

به رغم کمبود مواد خوراکی در ایران، به علت‌های اقتصادی-کشاورزی از کلور غلات چندان بهره‌برداری تغذیه‌ای نمی‌شود. از سویی، بره‌هایی که با جیره‌های رایج پروار می‌شوند میزان شایان توجهی چربی در لاشه ذخیره می‌کنند. بنابراین، این آزمایش با هدف بهره‌برداری بهتر از کلور غلات و نیز کاهش چربی لاشه بره‌ها، انجام شد. بره‌های قزل و مهربان به طور تصادفی در چهار گروه تغذیه‌ای، قرار گرفتند و برای 100 روز تغذیه شدند. بره‌های گروه 1، با جیره پرواری رایج (به میزان 4% وزن زنده) تغذیه شدند که 50% آن دانه جو و50% دیگر را یونجه خشک تشکیل می‌داد. گروه‌های دیگر، روزانه برای چرا به کلور گندم و جو فرستاده شدند و هنگام عصر، به میزان 2% وزن زنده، غذایی تکمیلی دریافت کردند. غذای تکمیلی برای گروه 2، دانه جو، برای گروه 3، مخلوط یونجه و دانه جو (50:50) و برای گروه 4، یونجه خشک بود. میانگین افزایش وزن روزانه، وزن کشتار و دنبه در گروه 1 بیشترین، در گروه 4 کمترین و در گروه‌های 2 و 3 بینابین آنها بود (P<0.05). بره‌هایی که با کلور تغذیه شدند، کمترین قطر چربی زیرپوستی در ناحیه پشت و کمترین مقدار چربی پیرامون اندام‌های درونی را داشتند. مجموع گوشت لخم (گوشت کم چربی) در قطعه‌های اصلی لاشه در گروه 4 نسبت به گروه‌های دیگر کمتر بود اما درصد وزنی گوشت لخم نسبت به وزن لاشه، در گروه 1 کمتر بود. الگوی همانندی برای چربی جدا شده از قطعات اصلی لاشه، دیده شد. وزن گوشت (ماهیچه و چربی) در گروه 1، بیشترین و در گروه 4، کمترین بود اما نسبت وزن گوشت به وزن لاشه، برعکس بود. یافته‌های این آزمایش نشان داد که تغذیه کلور گندم و جو، همراه با غذای مکمل، موجب کاهش ذخیره چربی در بره‌های قزل و مهربان، در مقایسه با جیره پرواری رایج، شد و از نظر افزایش وزن روزانه، به صرفه‌تر نیز بود (با در نظر گرفتن هزینه اجاره کلور). به علت کمبود مواد خوراکی در ایران، توصیه می‌شود که به جای سوزاندن کلور که هم اکنون رایج شده است، استفاده از آن به عنوان یک منبع خوراکی، تشویق شود.