این مطالعه با هدف ارزیابی ترکیبات مختلف دارویی در القاء بیهوشی به روش داخل صفاقی در موش صحرایی آزمایشگاهی انجام شده است. پس از تعیین دوز داروها در مطالعه اولیه، 45 قطعه موش صحرایی بالغ نر به طور تصادفی در 9 گروه درمانی تقسیم شدند و داروی پروپوفل (به تنهایی یا در ترکیب با زایلازین، میدازولام یا کتامین) یا کتامین (در ترکیب با زایلازین، میدازولام، آسپرومازین، آسپرومازین-زایلازین یا میدازولام-زایلازین) را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. تعداد ضربان قلب و تنفس، زمان القاء بیهوشی و طول مدت خواب، طول مدت بیهوشی جراحی و زمان راه رفتن موش‌ها ثبت شد. بی‌حرکتی کامل و از دست رفتن رفلکس تعادل طی مدت 12 دقیقه در همه گروه‌ها مشاهده شد. زمان القاء بیهوشی در گروه XP در مقایسه با سایر گروه‌ها به صورت معنی‌داری طولانی‌تر بود. بیهوشی جراحی در همه موش‌هایی که ترکیبات XK، AXK و MXK دریافت کرده بودند ایجاد شد در حالی که در گروه‌های پروپوفل (به تنهایی)، MK و KP هر کدام به ترتیب در 2، 3 و 4 موش بیهوشی جراحی مشاهده شد. سایر ترکیبات دارویی نتوانستند بیهوشی جراحی ایجاد نمایند. طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین طول بیهوشی جراحی به ترتیب در گروه MXK و MK مشاهده شد. نتیجه نهایی اینکه ترکیبات AXK و MXK مؤثرترین ترکیب در ایجاد طولانی‌ترین بیهوشی جراحی در موش صحرایی می‌باشند. اگر چه عمق بیهوشی ایجاد شده با پروپوفل فقط برای مقید سازی موش و انجام اعمال غیر دردناک کافی است اما ترکیب کتامین-پروپوفل قادر به ایجاد بیهوشی جراحی در موش صحرایی است.
)