ال-متیونین سمّیت کلیوی جنتامیسین در موش صحرایی نر نژاد Wistarرا کاهش می‌دهد: یافته‌های پاتولوژیک و بیوشیمیایی

استفاده کلینیکی جنتامیسین به دلیل سمیت کلیوی و شنوایی محدود گشته است. مکانیسم دقیق این سمیت کلیوی ناشناخته است هر چند که به نظر می‌رسد رادیکال‌های آزاد در آن موثر باشند. در گذشته نشان داده شده است که متیونین به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی خود، می‌تواند باعث کاهش آسیب‌های ناشی از اکسیداسیون در سمیت گوش گردد. بنابراین، اثر کمک درمانی با متیونین در سمیت کلیوی ناشی از جنتامیسین در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. تعداد بیست و هشت موش صحرایی از نژاد Wistar به طور تصادفی در چهار گروه به منظور دریافت جنتامیسین (١٠٠ میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن: تزریق عضلانی)،           ال-متیونین (١٠٠ میلی‌گرم/کیلوگرم وزن بدن: تزریق عضلانی)، ترکیبی از این دو و سرم فیزیولوژی به عنوان گروه کنترل تقسیم گشتند. بعد از کشتن حیوانات در روز ١١، مقادیر اوره خون، غلظت کراتینین سرم، گاما گلوتامیل ترانس پپتیداز ادرار و محتویات گلوتاتیون احیای قشر کلیه به همراه ارزیابی‌های بافت شناسی مورد بررسی قرار گرفت. در گروه جنتامیسین، نمای بیوشیمیایی افزایش قابل توجه اوره خون، غلظت کراتینین سرم، گاما گلوتامیل ترانس پپتیداز ادرار و کاهش محتویات گلوتاتیون احیای قشر کلیه را نشان داد. به علاوه اینکه مطالعات بافت شناسی نکروز حاد توبولی، پرخونی و تشکیل قالب‌های هیالینی را که موید سمیت کلیوی ناشی از جنتامیسین است را آشکار ساختند. در گروه جنتامیسن و متیونین، تنها تغییرات ملایم بافت اپیتلیال و پرخونی کلیوی از یافته‌های قابل توجه بودند. در ادامه، این تغییرات در موش‌های صحرایی درمان شده با ترکیب دو ماده به طور مشخص نسبت به موش‌هایی که در گروه جنتامیسین بودند کمتر دیده شد، که بدین وسیله پیشنهاد می‌دهد که کمک درمانی با متیونین سمیت کلیوی جنتامیسین را در موش صحرایی کاهش می‌دهد. در گروه متیونین تنها پرخونی عمقی بدون حضور تغییرات بیوشیمیایی به مانند گروه کنترل به همراه ساختار طبیعی کلیه قابل مشاهده بود. در کل نتایج این مطالعه نشان داد که احتمالا متیونین به واسطه کاهش استرس اکسیداتیو از سمیت کلیوی جنتامیسین پیشگیری می‌کند.