در این مطالعه 77 قلاده سگ از نژاد مخلوط بزرگ بالغ از هر دو جنس نر و ماده که برای اقدامات تشخیصی و درمانی مختلف به کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز ارجاع داده شده بودند و به دلایلی احتیاج به آرام‌بخشی داشتند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. سگ‌های مورد استفاده در این مطالعه در 4 گروه قرار گرفتند: گروه 1 ترکیب داروهای زایلازین ( mg/kg5/0) و آسپرومازین ( mg/kg05/0) را دریافت کردند، در گروه 2 ترکیب زایلازین و آسپرومازین به ترتیب با دوزهای mg/kg 8/0 و mg/kg 03/0، در گروه 3 ترکیب زایلازین-آسپرومازین به ترتیب با دوزهای mg/kg 3/0 و mg/kg 08/0 و در گروه 4 ترکیب داروهای زایلازین ( mg/kg5/0)، آسپرومازین (mg/kg 05/0) و آتروپین ( mg/kg04/0) تجویز شد. نتایج نشان داد که در فواصل زمانی P، PR و کمپلکس QRS و در اتفاع موج R بین 4 گروه دارویی اختلافی وجود ندارد. ولی فاصله QT در گروه 4 نسبت به گروه 1 (P = 0.03) و گروه 3 (P = 0.004) در بعد از تزریق دارو کاهش معنی‌داری پیدا کرده است. همچنین فاصله QT بعد از تزریق دارو در گروه 1 (P = 0.001) و گروه 3 (P = 0.01) نسبت به قبل از تزریق دارو افزایش معنی‌داری را نشان داد. تعداد ضربان قلب در گروه‌های 1، 2 و 3 نسبت به قبل از تزریق دارو کاهش معنی‌داری نشان داد (به ترتیب P = 0.004، P = 0.01، و P = 0.03). همچنین بین فاصله P-R و Q-T و تعداد ضربان قلب ارتباط معکوس، و بین ارتفاع موج P و تعداد ضربان قلب ارتباط مستقیم مشاهده گردید. در بین گروه‌ها از لحاظ بلوک دهلیزی-بطنی درجه یک، و درجه دو اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت.
)