در این آزمایش تاثیر منابع مختلف کربوهیدرات‌های غیرفیبری (NFC) (شامل ساکارز یا نشاسته) بر مقدار و نرخ هضم سلولز خالص، pH محیط کشت و غلظت نیتروژن آمونیاکی در شرایط برون‌تنی (in vitro) ارزیابی شد. تیمارها عبارت بودند از سلولز تجاری که به صورت مکمل نشده و یا مکمل شده با ساکارز یا نشاسته یا مخلوط مساوی از آن‌ها به مقدار 467 میلی‌گرم کربوهیدرات غیرفیبری به ازای هر گرم سلولز به مدت 24، 48 و 96 ساعت در دمای 39 درجه سانتی‌گراد کشت داده شدند. سپس بعد از گذشت هر یک از مدت زمان‌های مذکور، pH محیط کشت، غلظت نیتروژن آمونیاکی و مقدار سلولز باقیمانده اندازه‌گیری شدند. کنتیک ناپدید شدن سلولز با استفاده از مدل نمایی (D(t) = D(i).exp (-k. time) + I) ارزیابی شد که در آن D(t)عبارت از بخش دارای پتانسیل هضم، D(i)، بخش باقیمانده، k، نرخ هضم سلولز و I، بخش غیر قابل هضم هستند. افزودن NFC باعث کاهش معنی‌داری (P<0.01) در ناپدید شدن سلولز شد. ثابت نرخ ناپدید شدن سلولز برای تیمار مکمل نشده با NFC در مقایسه با سلولز مکمل شده باNFC به طور معنی‌داری (P<0.05) بیشتر بود. بخش غیر قابل هضم سلولز در تیمارهای حاوی ساکارز و ساکارز + نشاسته در مقایسه با تیمار مکمل نشده به طور معنی‌داری (P<0.05) بیشتر بود. افزودن NFC باعث کاهش معنی‌داری (P<0.01) در pH محیط کشت شد در حالیکه بر غلظت نیتروژن آمونیاکی (میلی‌گرم در دسی‌لیتر) تأثیر معنی‌داری (P>0.05) نداشت.
)