اثر افزودنی‌های میکروبی و اسید فرمیک بر ترکیب شیمیایی، تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای و قابلیت هضم سیلاژ ذرت در گوسفند

این آزمایش با هدف تعیین اثرات افزودنی میکروبی دارای باکتری تولید کننده اسید پروپیونیک و اسید فرمیک بر ترکیب شیمیایی، میزان ناپدید شدن شکمبه‌ای ماده خشک، و قابلیت هضم سیلاژ ذرت در گوسفند انجام شد. گیاه کامل ذرت به مدت 60 روز در کیسه‌های پلاستیکی سیلو شدند. تیمارها شامل ١- گیاه کامل ذرت بدون افزودنی، ٢- گیاه کامل ذرت که به آن افزودنی میکروبی دارای Propionibacterium acidipropionici و Lactobacillus plantarum و به میزان 3 ´ 10¹⁰ واحد تشکیل دهنده کلنی در هر گرم علوفه در هنگام سیلو کردن اضافه شد و 3- گیاه کامل ذرت که در هنگام سیلو کردن اسید فرمیک         (98 درصد) به میزان 4/2 لیتر به هر تن گیاه اضافه شده بود. تیمار 3 دارای بالاترین (P<0.05) میزان پروتئین خام، اسید لاکتیک، کل اسیدهای تخمیری، بازده ماده خشک و pH نسبت به سایر تیمارها بود. تیمار 2 دارای پایین‌ترین میزان pH و اسید بوتیریک و بالاترین میزان اسید پروپیونیک بود .(P<0.05) اتانول در هیچ یک از سیلوها وجود نداشت. قابلیت هضم پروتئین خام تحت تاثیر تیمار قرار گرفت و در تیمار 1 بالاتر از بقیه بود (P<0.05) در حالی که قابلیت هضم عصاره اتری در تیمارهای 1 و 3 بالاتر از تیمار 2 بود (P<0.05). تجزیه‌پذیری موثر (ED) ماده خشک در تیمار 3 بالاتر از بقیه بود .(P<0.05) تخمیر در تمام سیلوها مناسب بود و مواد سیلو شده به خوبی و در حد قابل قبولی حفظ شدند و تیمار 2 پس از باز شدن ثبات هوازی بهتری داشت. به طور کلی شدت و میزان اثر گذاری بر ارزش غذایی و سایر مولفه‌های کیفیت سیلوها با افزودن اسید فرمیک نسبت به افزودنی میکروبی بالاتر بود اما به علت تولید میزان بالاتر (P<0.05) اسید پروپیونیک با کاربرد افزودنی میکروبی که خاصیت ضد مخمری بالایی دارد، انتظار می‌رود که پایداری هوازی بالاتری در مورد سیلاژهای عمل آوری شده با افزودنی میکروبی تولید کننده اسید پروپیونیک مخصوصا در مناطق گرمسیر حاصل گردد.