بررسی پاسخ آنتی‌بادی علیه آنتی‌ژن‌های مایع هیداتید، پروتواسکولکس و پیکره انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس در بره‌ها

در مطالعه حاضر، ایموژنیسیته سه آنتی‌ژن (مایع هیداتید، پروتواسکولکس و انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس) در بره‌ها به وسیله روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. شانزده بره 4 تا 6 ماهه به چهار گروه 4 تایی (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. 12 بره در سه گروه چهار تایی به وسیله سه آنتی‌ژن مایع هیداتید، ‌پروتواسکولکس و انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد تزریق قرار گرفتند. به هر بره 2 میلی‌لیتر (2 میلی‌گرم از آنتی‌ژن‌های فوق که در یک میلی‌لیتر فسفات بافر حل شده و با یک میلی‌لیتر ادجوانت کامل فروند مخلوط شده بود) از طریق زیر جلدی تزریق گردید. بره‌های گروه کنترل نیز با دوز مساوی (فقط یک میلی‌لیتر فسفات بافر و یک میلی‌لیتر ادجوانت فوق) مورد تزریق قرار گرفتند. تزریق مجدد در 28 روزگی با مقدار فوق و با استفاده از ادجوانت ناقص فروند انجام شد. سه هفته پس از دومین تزریق، هر بره با تعداد 2000 عدد پروتواسکولکس از طریق داخل صفاقی و 10 عدد انگل بالغ از طریق شکمبه مورد چالش قرار گرفتند. خونگیری از بره‌ها قبل و پس از تزریقات انجام شد و میزان آنتی‌بادی به وسیله آزمایش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تولید آنتی‌بادی بین گروه‌های آزمایشی و کنترل اختلاف معنی‌دار داشت (P<0.05). بیشترین میزان تولید آنتی‌بادی در گروه آزمایشی بود که با آنتی‌ژن‌های انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد تزریق قرار گرفته بودند. تولید آنتی‌بادی بین گروه‌هایی که با آنتی‌ژن‌های مایع هیداتید و ‌پروتواسکولکس مورد تزریق قرار گرفته بودند، اختلاف معنی‌دار نداشت (P>0.05)، در حالیکه میزان تولید آنتی‌بادی در گروه‌های آزمایشی که با آنتی‌ژن‌های مایع هیداتید و انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد تزریق قرار گرفته بودند، به طور معنی‌داری (P<0.05) اختلاف داشت. نتایج به دست آمده در این آزمایش حاکی از آن است که آنتی‌ژن‌های انگل بالغ اکینوکوکوس گرانولوزوس ممکن است به عنوان یک کاندیدای مناسب برای ایمن سازی و تشخیص بیماری در میزبان‌های واسط انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس مورد استفاده قرار گیرند.